Podczas prezentacji opowiedział on o szczegółach swojej pracy. Dowiedzieliśmy się czym jest fotografia, jak wygląda praca w klubie sportowym i jak obrabiać zdjęcia. Na koniec obejrzeliśmy film pt. „Mój przyjaciel orzeł”. Bardzo nam się spodobała ta wycieczka i dowiedzieliśmy się różnych i ciekawych rzeczy.

Joanna Dyrla 6a

Na prośbę wychowawczyni klasa 3a podjęła próbę napisania opowiadań na temat przygody, jaką dzieci przeżyły z babcią lub dziadkiem. Ich pisarskie próby okazały się na tyle dobre, iż wychowawczyni zdecydowała się zamieścić kilka prac na stronie internetowej.

Poetycka wrażliwość, zrozumienie poruszanych problemów i dojrzała refleksja zamknięta w prostych słowach charakteryzuje krótkie opowiadania naszych uczniów. Zapraszamy do zapoznania się z wybranymi pracami.

MOJA PRZYGODA Z DZIADKIEMPewnego razu poszłam z dziadkiem do cyrku.Namiot cyrkowy rozstawił się na terenie basenu,za który odpowiadał dziadek.Dostał on darmową wejściówkę dla siebie i wnuka.Zajęliśmy miejsca i czekaliśmy na rozpoczęcie się przedstawienia.Na początek wyszedł dyrektor cyrku z kwiatami ipoprosił nas na scenę. Wręczył dziadkowi bukiet ipodziękował mu ,że zgodził się na rozstawienie namiotu cyrkowego.Odniosłam kwiaty na nasze miejsca iwróciłam na scenę.Dyrektor klasną w dłonie i zza kurtyny wybiegły konie.Mogłam pojeździć na jednym z nich.Był to udany dzień z dziadkiem.Karolina Stelmaszczyk kl.3a,,Moja przygoda z dziadkiem”Pewnego pięknego dnia ja (Pola) postanowiłam odwiedzić dziadka. Był to doskonały termin, ponieważ dziś był Dzień Dziadka.Babci nie miałam, wiec dziadek mieszkał sam. Zawsze wydawał mi się bardzo wesoły, i dam głowę, że nie podejrzewałam, że dziadek skrywa jakieś tajemnice. Miałam prawo się pomylić, bo byłam u niego tylko kilka razy w życiu. Mama też jakoś dziwnie nie chciała nic mówić o dziadku.Wracając do Dnia Dziadka, wtedy zaczynały się u nas w szkole ferie zimowe. Rodzice pracowali, Ania (moja siostra) wyjechała na studia, więc musiałam pojechać sama. Kiedy byłam u dziadka, najpierw nakarmiłam jego kozę, ponieważ nie dałaby mi przejść. Kiedy w końcu po wielu, wielu latach zobaczyłam dziadka, nie wiedziałam co mam powiedzieć-Hej dziadziu!- wreszcie wydusiłam coś z siebie.-Hej, hej Pola- powiedział dziadek i zrobił śmieszną minę.–Wchodź do środka- uśmiechnął się.Zapachniało ciastem, a dziadzio zapytał:–Chcesz ciasta?- nie zaprotestowałam, ponieważ uwielbiam ciasta.Kiedy usiedliśmy przy stole dziadek powiedział cicho, kiedy nakładał ciasto-Chcę ci powierzyć tajemnicę, ale obiecaj, że nikomu o niej nie powiesz.- Obiecuję- powiedziałam.–A co obiecujesz?- upewniał się czy pamiętam.-Obiecuję nie wygadać twojej tajemnicy-Dobrze. Jestem superbohaterem. Jeśli będziesz chciała, to kiedy zjemy ciasto to zabiorę cię na podniebną przejażdżkę-powiedział z zagadkowym uśmieszkiem.–A czy jesteś takim superbohaterem, co może podnieść kilkanaście słoni na małym paluszku?- zapytałam jak małe dziecko.–Nie, nie! Ja tylko umiem latać i ratować ludzi ze smutnego nastroju-nagle zamilkł i w domku zapadła całkowita cisza. Jednak dziadek coś słyszał. Wkrótce i ja usłyszałam ciche piszczenie.Dziadek szybko pobiegł do swojej sypialni i po chwili wybiegł w stroju superbohatera, wziął mnie na ręce i z hukiem wylecieliśmy z chatki. Wydawało mi się, że lecimy z tydzień, ale były to tylko dwa dni. Dziadek wydawał mi się nagle bardzo poważny. Kiedy tak lecieliśmy i lecieliśmy chciałam nie spać, ale oczy same mi się zamykały. Dolecieliśmy do Anglii i gdzieś po środku Londynu w najwyższym wieżowcu, na samym szczycie w kominie utknął bobas. Mama i tata tej dziecinki stali i nie wiedzieli co mają robić. Po ulicy śmigały już same media, pogotowie, policja, straż pożarna i nawet przed wieżowcem zatrzymała się ciężarówka z TNT. Dziadek wleciał do komina, złapał spadające w otchłań dziecko i wyleciał uśmiechnięty z bobasem na rękach. Uradowani ludzie odebrali mojemu super-dziadkowi dziecinkę. Dalej wiecie co się stało. Przez dwa dni wracaliśmy do chatki dziadka. Jednak, kiedy dotarliśmy na miejsce nie zobaczyliśmy kozy stojącej na dróżce przeżuwającej trawę. Rzuciliśmy się pędem za domek.-No tak! Przecież dojrzały mi truskawki!- powiedział dziadek i patrzyliśmy jak wiecznie głodna koza pożera truskawki razem z krzaczkami.W końcu nadszedł czas, kiedy musiałam pożegnać się z dziadkiem. Wcale nie byłam smutna, bo kiedy otworzyłam drzwi samochodu wpadł na mnie Reks, nasz nowy szczeniak, a w samochodzie siedziała Anka! Rzuciłam się w jej ramiona.I taka to była historia z super-hiper dziadkiem.Karolina Hamanowicz kl. 3aMoja przygoda z babciąChciałbym przybliżyć wam moją przygodę z babcią. Właśnie zaczęło się odliczanie do odlotu w kosmos, a na pokładzie statku moja babcia i ja. 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1.. i 0 ! i wylatujemy w kosmos. Mijamy galaktyki oraz przeróżne gwiazdy i planety. „Zbliżacie się do Marsa”, - oświadczyła wieża nadzorująca lot. Wylądowaliśmy na czerwonej planecie. Moja babcia i ja poszliśmy na kosmiczny spacer. Na Marsie było super ! Ale było trochę zimno, chociaż i tak bardzo mi się podobało. Chciałbym tam zostać trochę dłużej, ale musieliśmy już wracać na Ziemię. Po powrocie wszystko opowiedziałem mamie, ale coś mi się wydaje, że mi nie uwierzyła. Następnego dnia myślałem, że to był tylko sen, ale zobaczyłem skałkę z Marsa położoną na biurku. Teraz nie miałem żadnych wątpliwości, że to wydarzyło się naprawdę. Chciałbym to przeżyć jeszcze raz, bo ta wyprawa bardzo mi się podobała.Maciej Rytel kl. 3 aMó j dziadek jest kró lemPewnego dnia, kiedy siedziałam na balkonie i oglądałam miasteczko, do którego niedawno się wprowadziłam, przypomniała mi się moja ulubiona historia, którą opowiem wam później, bo zapomniałam się przedstawić nazywam się ALEKSANDRA PATRYCJA RÓŻANA I, a nazywam się tak, ponieważ niedawno odkryłam że mój dziadek jest królem, a ta opowieść zaczyna się tak...Dokładnie 3 miesiące temu, kiedy mieszkałam jeszcze w miasteczku o nazwie Kobyłkowo, a nie w Chelsis Dynastii, do której jak już mówiłam się wprowadziłam, patrzyłam przez okno i zobaczyłam piękny zamek. Był ogromny, miał cztery wysokie wierze i sześć pięknie ozdobionych balkonów. Przypominał wielką lilię. Bardzo mi się spodobał, dlatego szybko pokazałam go mamie. Ona powiedziała, że mieszka w Kobyłkowie już dwadzieścia lat i nigdy go tam nie widziała. Powiedziała również, że jak on mnie zaciekawił to możemy go zwiedzić już jutro. Zgodziłam się. Następnego dnia pojechałyśmy zwiedzać zamek. Po chwili byłyśmy już w środku, wtedy mama dała mi aparat fotograficzny i powiedziała, żebym robiła zdjęcia, bo się rozdzielimy: ja pójdę w lewą stronę, a mama w prawą. Poszłam więc tam, gdzie mama kazała. Zwiedzałam wiele miejsc: piękne sale, kuchnię, korytarze, łazienki, sypialnie i salę tronową. Chodziłam zgodnie z planem zamku, aż zobaczyłam pokój, którego nie było na planie. Zaciekawił mnie on, dlatego do niego weszłam. Przestraszyła się, bo tam siedział starszy pan z koroną na głowie, w pelerynie i długiej szacie. Był to jakiś król. Po rozmowie z nim okazało się, że to mój dziadek Adolf Christian Różany III.- Dziadku! – krzyknęłam, ale on nie odpowiedział, więc krzyknęłam drugi raz. Tym razem odpowiedział: -Poczekaj chwilę!-Dlaczego? – zapytałam.Długo się zastanawiał nad odpowiedzią, ale w końcu odrzekł:- Nie wiem gdzie w tym moim zamku jest królewski pierścień.. Jest mi bardzo potrzebny, bo nie wpuszczą mnie bez niego na zebranie królów.- To ja dziadkowi pomogę go szukać – powiedziałam.On się ucieszył. Po chwili zaczęliśmy poszukiwania pierścienia. Szukaliśmy w pięknych salach, kuchni korytarzach, łazienkach i na sali tronowej, ale pierścienia brak, To dlatego, że zapomnieliśmy o jednym pokoju – sypialni. Gdy weszliśmy do niej, zobaczyliśmy straszny bałagan, który zrobił dziadek, kiedy szukał pierścienia. Nagle zobaczyłam coś świecącego w starej szufladzie obok łóżka. Podeszłam tam i wyjęła rzecz. To był pierścień! Ucieszyliśmy się. Dziadek dziękował mi, że znalazłam jego zgubę.- W nagrodę mianuję cię królewną Aleksandrą Patrycją Różaną I.- Dziękuję drogi dziadku – odpowiedziałam.Po chwili dziadek powiedział: - Nikt oprócz ciebie, nie wie, że tu jestem. Proszę obiecaj mi, że nasze spotkanie będzie tajemnicą.- Obiecuję – powiedziałam.Gdy wróciłam do domu, nie mówiłam nic mamie ani nikomu innemu.Pamiętajcie, ta historia to sekret!Natalia Paciorek kl. 3a

Pierwszego dnia rozpoczęliśmy turniej o godzinie 9:00 meczem ZPSK z czwartym składem Gimnazjum nr 1. Niestety po ciężkiej walce nasza drużyna przegrała 1:0, za to pierwszy zespół odniósł zwycięstwo z wynikiem aż 4:0. Mecze trwały po 12 minut , a w jednym zespole występowało 5 zawodników + bramkarz. Później było jeszcze lepiej, pierwszy zespół rozgromił zespół Gimnazjum nr 1 (3)  3:0 oraz zremisował dwa pojedynki z Litwą i Gimnazjum nr1 (2), co dawało pierwsze miejsce w grupie i zakończenie dnia jako najlepszy zespół (1 drużyna). Niestety drugiemu zespołowi nie udało się odnieść się żadnego pozytywnego wyniku i ogromną chęcią zwycięstwa czekali na następny dzień.

W czwartek grupy zostały pomieszane, co sprawiło, A że nasz pierwszy zespół trafił do bardzo trudnej i wymagającej grupy. Jednak chłopcy sobie świetnie poradzili i ulegli jedynie ekipie z Niemiec , a w innych meczach pewnie odnosili kolejne zwycięstwa. Drugiemu zespołowi mimo naprawdę dobrej gry udało się jedynie zremisować 1:1 z Gimnazjum nr1 (3) po świetnej bramce z rzutu wolnego w ostatniej minucie meczu, wykonanego przez bramkarza naszej drużyny Franka Lenarczyka.

Trzeciego dnia o godzinie 11 odbył się półfinał gdzie reprezentował nas 1 zespół, a podejmował on drużynę Gimnazjum nr1 (1) . Mecz rozpoczął się bardzo nerwowo i po paru nieodpowiednich decyzjach naszych zawodników i błędach sędziego ulegliśmy przeciwnikowi. Jednak nikt się nie poddał po tym meczu i głodni walki i sukcesu nasi zawodnicy wybiegli na bój o 3 miejsce z Litwą.

Po świetnej bramce i interwencji bramkarza udało się odnieść zwycięstwo 1:0. W finale spotkał się zespól z Niemiec i Gimnazjum nr1 (1). Mecze o 3 miejsce oraz finał trwały po 20 minut.

Walka o wygraną była bardzo zacięta dopiero w drugiej połowie przewagę zdobyła drużyna z Niemiec strzelając bramkę. Później zespół Gimnazjum nr1 nie był w stanie się podnieść i w końcówce padły jeszcze dwie bramki! Na koniec turnieju odbyła się koronacja wszystkich zespołów oraz zostały wręczone nagrody indywidualne , które zgarnęła ekipa niemiecka.

Bardzo dziękujemy naszym chłopcom , a przede wszystkim p. Robertowi Świstowi za udział w zawodach i gratulujemy odniesienia sukcesu. (Franciszek Walczak)

Przedstawienie ze względu na prosty przekaz i bogatą treść spodobało się zarówno widzom dorosłym, jak i dzieciom, które licznie przybyły na przedstawienie. Takie spotkania to dobra forma ewangelizacji. Dzieci poznają konsekwencje odłączenia się od Dobra, które utożsamia Jezus Chrystus – Dobry Pasterz. Na niepokorne Jagniątko czyha bowiem zły wilk. Przedstawienie wykonane zostało przez uczniów klas pierwszych i trzecich Publicznej Katolickiej Szkoły Podstawowej w Ząbkach: Antoninę Werschner, Mikołaja Kordę, Antoniego Gregorczyka, Amandę Godlewską, Alicję Grabowską, Jolantę Gromek, Justynę Kot i Nelly Rek. Planowane jest jeszcze powtórzenie występu dla klas 1-3 Szkoły Podstawowej. (ZPSK)

W Loretto powitała nas Madonna z Dzieciątkiem – ukryta w lesie ciemnolica figurka – cel naszej wędrówki. Można było pomodlić się, pośpiewać i zakupić kilka drobiazgów w przykościelnym sklepie, posilając się, jak co roku, pyszną zupa pomidorową. (ZPSK)

Kolejnym punktem wycieczki było zwiedzanie Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w warszawskich Łazienkach. Oglądaliśmy wypchane zwierzęta, w jednej z sal były zwierzęta egzotyczne, w drugiej polskie zwierzęta leśne, a w trzeciej ptaki z lasów  i łąk.

Ostatnim i najlepszym punktem wycieczki był posiłek w restauracji McDonald’s.

Staś Wiśniewski IVb

Udział w wydarzeniu wzięli uczniowie i nauczyciele, którzy uczestniczyli w projekcie edukacyjnym „Bitwa Warszawska 1920 roku”. Karol został wydelegowany przez Siostrę Dyrektor Agnieszkę Marię Chrapek CSMA ze względu na komiks „Cud nad Wisłą”, nagrodzony w konkursie Instytutu Pamięci Narodowej „Epizody z Historii Najnowszej Polski w Komiksie” w 2016 roku (http://wirtualna-historia.pl/komiks-o-bitwie-warszawskiej.php).

Impreza rozpoczęła się około godziny 8.00. Wszyscy uczestnicy zebrali się obok Publicznego Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II w Ząbkach, aby potem wspólnie dotrzeć do Liceum im. Władysława IV na warszawskiej Pradze. Tam, u zbiegu ulicy Jagiellońskiej i alei Solidarności, czekał na nas marszałek Józef Piłsudski (w którego wcielił się Karol Małolepszy, dyrektor Publicznego Gimnazjum im. Jana Pawła II w Ząbkach) oraz ksiądz biskup Marek Solarczyk, biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej. Każdy mógł się z nimi osobiście przywitać. Wspólnie przeszliśmy pod budynek Liceum im. Władysława IV, pod tablicę upamiętniającą początek wymarszu na szlak bojowy księdza Skorupki z uczniami ówczesnego gimnazjum oraz innymi młodymi bojownikami o niepodległą Polskę. Jak głosi tablica, to w tej szkole „od czerwca do sierpnia 1920 roku formował się I Batalion 236. Ochotniczego Pułku Piechoty i stąd pod dowództwem por. Stanisława Matarewicza i księdza Ignacego Skorupki wyruszył do zwycięskiego boju pod Ossowem”. Ksiądz biskup opowiedział historię życia bohaterskiego kapelana bitwy 1920 roku, towarzyszyli nam również żołnierze. Zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie z księdzem biskupem Markiem Solarczykiem, który niestety musiał się pożegnać, gdyż czekały na niego inne zajęcia. A grupa pod przewodnictwem marszałka Józefa Piłsudskiego udała się do budynku szkoły. Oprowadzali nas dwaj władysławiacy Konrad i Kuba oraz ksiądz Konrad Biskup, wikariusz parafii katedralnej p.w. Świętego Floriana. Zaprowadzili nas do sali im. ks. Ignacego, w której odbywają się lekcje religii i pokazali izbę pamięci.

Później nastąpił przejazd do Ossowa, aby tam na miejscu Bitwy Warszawskiej podziękować za życie i działalność dzielnego kapelana. Obejrzeliśmy teren wokół kaplicy, doszliśmy do miejsca z dębami smoleńskimi oraz popiersiami części osób, które zginęły pod Smoleńskiem w 2010 roku. O godzinie 10.30 została odprawiona uroczysta Msza Święta, którą celebrował i kazanie wygłosił ksiądz doktor Andrzej Rusinowski. W kazaniu powiedział, że w swojej pracy historyka pośrednio spotkał się z księdzem Skorupką, gdyż rozmawiał z osobami, które go znały. Wspomniał księdza Jana Podbielskiego, który był kolegą kursowym z seminarium, w którym razem studiowali. Życzył naszej młodzieży, aby była tak oddana naszej Ojczyźnie, jak ci, którzy zginęli pod Ossowem. Po Mszy Świętej zostały złożone wiązanki kwiatów pod pomnikiem poświęconym poległym w bitwie oraz pod pomnikiem generała Józefa Hallera. Następnie przeszliśmy do Zespołu Szkół w Ossowie, gdzie powitała nas dyrektor Anna Zalewska i zaprosiła na dalszą część uroczystości. Była to już część mniej oficjalna. Można było pożywić się żurkiem, a następnie uczestniczyć w zajęciach prowadzonych przez harcerzy z 11. drużyny harcerskiej „Kasjopeja”. Po grach i zabawach ruchowych oraz nauce strzelania z łuku, uczestnicy przeszli do budynku, w którym mieści się Multimedialne Centrum Bitwy Warszawskiej. Jest to Samorządowa Instytucja Kultury „Park Kulturowy — Ossów Wrota Bitwy Warszawskiej 1920 roku”. Ma ona za cel budowanie dumy z Polski, a szczególnie z bitwy warszawskiej. Tu mieliśmy możliwość obejrzeć fragment filmu pokazującego przebieg bitwy pod Ossowem. Cały film można obejrzeć na stronie: http://www.ossow1920.pl

Zebranych przywitał Rafał Pazio, dyrektor „Parku Kulturowego Ossów — Wrota Bitwy Warszawskiej 1920 roku”.

Można było chwilę porozmawiać, kupić koszulki z logo Bitwy 1920 roku. Następnie uczestnicy pojechali pod krzyż upamiętniający miejsce śmierci na polu bitwy księdza Ignacego Skorupki. Chwila zadumy i modlitwy, a także wspólne zdjęcie „Marszałka Józefa Piłsudskiego” z uczestnikami niezwykłej wyprawy i czas się żegnać. Wróciliśmy do Ząbek przed godziną czternastą, przepełnieni wrażeniami i niezwykłą historią życia młodego kapłana, który brał udział w 18. bitwie, która decydowała o losie Europy. Gdyby nie ten Cud nad Wisłą, bolszewicy zalaliby całą Europę i nie wiadomo, jak potoczyłyby się jej losy.

 Joanna Jakubowska

Jedną z inicjatyw jest zorganizowanie  gry  miejskiej „Jubileuszowe Ząbki” skierowanej do obecnych szkół gimnazjalnych naszego regionu.

Dlatego też serdecznie zapraszamy uczniów ząbkowskich gimnazjów do wspólnej Jubileuszowej Zabawy. Regulamin, karty zgłoszeń oraz wzór pozwoleń Rodziców dołączamy w załącznikach.  Liczymy na dobrą wspólną zabawę.

Patronat honorowy nad imprezą objął:

Ksiądz Dziekan Andrzej Kopczyński

Burmistrz Miasta Ząbek – Pan Robert Perkowski

Regulamin-Regulamin-Gra-Miejska(1).pdf

Jesteśmy bardzo dumne z naszych uczennic: Julia otrzymała dyplom Multilaureata - jęz.polski,  biologia, chemia (tylko 5 osób w całym województwie było laureatami w 3 konkursach), Zuzanna w Konkursie z jęz. polskiego.

Gratulujemy Julii i Zuzi i życzymy dalszych sukcesów.

  Potem udaliśmy się do Zakładu Mikroskopii Elektronowej i Konfokalnej. Tu przygotowywaliśmy preparaty z roślin do mikroskopu skaningowego. Napylaliśmy je złotem w specjalnej napylarce, aby potem obejrzeć je w ogromnym powiększeniu,  nawet do 2500 razy.  To co ukazało się naszym oczom było niezwykłe.  Parzące włoski pokrzywy wyglądały jak szable, a pyłek  roślin miał przepiękne kształty. Mogliśmy też do woli oglądać rośliny pod binokularami. Nie na darmo warsztaty nosiły tytuł „Skrywane piękno roślin”. Świat mikro jest piękny i nieznany.

Całości dopełnił chór prowadzony przez panią Irenę Jaszczyk. Wśród zaproszonych gości był obecny pan burmistrz miasta Ząbki – pan Robert Perkowski, Ksiądz Proboszcz Andrzej Kopczyński oraz Siostra Dyrektor Agnieszka Maria Chrapek. W naprawdę ciekawy  sposób zaprezentowali innym uczniom oraz zaproszonym gościom wydarzenia z końca XVIII wieku. Występ został przyjęty gromkimi brawami. (ZPSK)​​

Dużym powodzeniem cieszyły się koty i serca z ceramiki. Dzieci same mogły dobrać kolory farb, odważnie łączyły barwy uzyskując bardzo ciekawe efekty.
Dzieci dowiedziały się jak powstaje ceramika, poznały niezmienny od wielu lat proces tworzenia glinianych przedmiotów. Jednocześnie duży nacisk położony był na wykonywanie samodzielnych prac z gliny tak, by dzieci same mogły sprawdzić jakim materiałem jest glina, jak daje się modelować i kształtować.
Punktem integrującym grupę było ognisko z kiełbaskami oraz pokaz wielkich baniek mydlanych.
Warsztaty w Mostówce nie były zwykłą lekcją plastyki, lecz podróżą w świat sztuki, która na długo pozostaje w pamięci.

Wykonywane utwory z repertuaru polskich artystów z nurtu muzyki chrześcijańskej w stylu pop, pop-rock, pop-gospel spotkały się z gromkim aplauzem licznie zgromadzonej publiczności. Chwała Boża i radość rozlewała się razem z dźwiękami w sercach wszystkich obecnych na koncercie.

Wzięło w nim udział  1500 dzieci z klas I- VI. Wyróżnienia   w kategorii klas I- III otrzymały dwie uczennice naszej szkoły – Łucja Truszkowska z kl IIIc i Justyna  Kot z kl IIIa.  Po otrzymaniu nagród i pamiątkowych zdjęciach wszyscy laureaci konkursu wraz z opiekunami udali się do kina Praha na film „Dzieciak rządzi”.
 Marta Truszkowska.