Wychowanie

W programie wychowawczym szkoły w tym roku szkolnym chcemy  przybliżyć uczniom wartość hojności.  Czym więc jest hojność? Słownik języka polskiego  określa tą wartość jako,wspaniałomyślne obdarowywanie innych, szczodrość w udzielaniu. Wartość hojności polega na gotowości do dzielenia się z innymi zasobami, czasem, energią lub innymi formami wsparcia bez oczekiwania na coś w zamian. Osoby hojne są zazwyczaj bardziej skłonne do niesienia pomocy potrzebującym i wspierania różnych działań charytatywnych lub społecznych.
Najbardziej znane wyrazy bliskoznaczne słowa hojność to: gest, poświęcenie, serce, altruizm, szczodrość, miłość bliźniego, bezinteresowna troska, wielkoduszność, rozrzutność, bezinteresowność, ofiarowanie czasu i talentów, ofiarność,miłosierdzie. Przeciwieństwo hojności to: egoizm, skąpstwo, chciwość, marnotrawstwo, pazerność, zachłanność, zarozumialstwo.
Hojność może być również rozumiana jako wartość moralna, która promuje altruizm i solidarność społeczną. Osoby, które kierują się tą wartością, często angażują się w działalność charytatywną, wolontariat lub przyczyniają się do rozwoju społeczności poprzez swoją hojność i wspieranie innych.
Bycie hojnym leży u podstaw bycia człowiekiem i jest bardziej kluczowe dla budowania kultury, niż nam się wydaje. W swojej książce The Generosity Habit autor bestsellerów Matthew Kelly mówi, że „każdy akt hojności zmienia bieg czyjegoś życia, a tym samym rozwój historii ludzkości”
Hojność to przejawianie cech natury Boga. Bóg nie jest skąpcem. Bóg jest zawsze hojnym dawcą. Pragnie obdarzać, obsypywać człowieka łaskami.
 Żyjemy we współczesnym świecie, w którym królują działania zmierzające głównie do osiągnięcia korzyści materialntch. Kupujemy i sprzedajemy;dajemy po to ,aby dostać.Nie dajemy nic za darmo i przede wszystkim, nie dajemy w zamian samych siebie.
Jak uczyć się dawać, by chcieć otrzymywać?
Różne bywają motywacje, dla których człowiek jest hojny dla innych; różne też bywają racje, poprzez które człowieka do hojności się zachęca. Czym winna odznaczać się postawa człowieka hojnego „po Bożemu”? Wewnętrzna wolność: dawać nie ze smutkiem czy pod przymusem, ale według postanowień powziętych w sercu i z radością. Dając innym – od Boga otrzymujemy; dzieląc się – rozwijamy szczodrobliwość, poszerzamy sprawiedliwość, zwiększamy wdzięczność.
Hojność nie jest tylko dawaniem, ale także budowaniem; w sobie – wrażliwości, czułości, uważności; względem innych – szukaniem dla nich sprawiedliwości, odpowiadaniem na ich potrzebę dobra, potwierdzaniem ich godności. Datek jest koniecznym dodatkiem ale  do gestu, słowa, spojrzenia – zewnętrznym wyrazem wewnętrznych potrzeb otrzymującego, ale i dającego. Hojnie należy dawać, nie mniej hojnie umieć przyjmować. Reżyser, co rusz inne role wyznaczy nam na scenie życia – każdą należy hojnie przyjąć, w każdej trzeba się nam będzie umieć odnaleźć, czy to dając, czy też otrzymując.Najważniejsze przejawy szczodrości są niematerialne.  Szczodrością dysponujemy wszyscy. Nie traci na giełdzie, nie dewaluuje się, nie rdzewieje, nie trzeba jej strzec. Nikt nie może jej ukraść, jest wolna i bezpieczna. Być szczodrym to być bezinteresownym i działać z pobudek serca. Jeśli dając czujemy, że coś tracimy, to oznacza, że nie ma energii w takim dawaniu. Jeśli dając, czujemy się skrzywdzeni (z powodu poświęcenia czy rezygnacji z siebie) – to także nie jest szczodrość. Paradoksalnie jednak, gdy jesteśmy hojni bez oczekiwania wyrównania, życie tę hojność wyrównuje.